اثربخشی آموزش رفتارهای اجتماعی بر بهبود مهارت های اجتماعی نوجوانان کم توان ذهنی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش رفتارهای اجتماعی بر بهبود مهارت های اجتماعی نوجوانان دختر کم توان ذهنی 14 تا 18 ساله در استان مازندران بود.
در مطالعه شبه آزمایشی حاضر با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای 40 نوجوان دختر کم توان ذهنی 14 تا 18 ساله انتخاب و به طور تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند، به طوری که هر گروه 20 نفر بود. به گروه آزمایش رفتارهای اجتماعی در 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش داده شد ولی به گروه کنترل آموزشی ارائه نشد. ابزار جمع آوری اطلاعات مقیاس مهارت های اجتماعی ماتسون بود. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند.
نتایج نشان داد که میانگین نمرات مهارت های اجتماعی گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (05/0P<). همچنین میانگین نمرات در همه خرده مقیاس های مهارت های اجتماعی (مهارت های اجتماعی مناسب، رفتارهای غیراجتماعی، پرخاشگری و تکانشی، برتری طلبی و اطمینان زیاد به خود داشتن، رابطه با همسالان) در مرحله پس آزمون در گروه آزمایش به طور معناداری افزایش یافته بود (05/0P<).
برنامه آموزشی رفتار اجتماعی باعث بهبود مهارت اجتماعی و همه خرده مقیاس های آن در نوجوانان کم توان ذهنی شد. بنابراین بر آموزش مهارت اجتماعی به این نوجوانان تاکید شده است.