اثرات تب و تشنج ساده بر تغییرات مولکولی آپوپتوزیس در هیپوکامپ نوزادان موش های صحرایی

تب و تشنج شایع ترین اختلال تشنجی دوران کودکی است و در 5-2 درصد از کودکان رخ می دهد. تب و تشنج ساده معمولا به عنوان یک اختلال بی ضرر محسوب می شود، با این وجود شواهد نشان می دهند که تب و تشنج ساده با اختلالات هیپوکامپ در بزرگسالی مرتبط است. این مطالعه با هدف اندازه گیری سطح پروتئین های Bcl-2 و Bax در هیپوکامپ نوزادان موش های صحرایی بعد از القاء تب و تشنج ساده طراحی گردید.
در این مطالعه تجربی، القاء تب و تشنج با استفاده از حمام آب گرم در نوزادان نر 22 روزه ی موش های صحرایی شبیه سازی شد. حیوانات براساس وجود یا عدم وجود رفتارهای تشنجی به دو گروه تقسیم شدند: هیپرترمی همراه با تشنج (10n=) و هیپرترمی بدون تشنج (10n=). جهت کنترل اثرات استرس محیطی یک گروه شم-کنترل (10n=) نیز به مطالعه افزوده شد. هیپوکامپ موش های صحرایی در روز 15 بعد از هیپرترمی خارج و بیان پروتئین های Bcl-2 و Bax با استفاده از تکنیک وسترن بلاتینگ اندازه گیری گردید.
نتایج نشان داد که سطح پروتئین Bcl-2 در هیپوکامپ گروه هیپرترمی همراه تشنج به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل-شم و هیپرترمی بدون تشنج بود؛ از طرف دیگر، سطح پروتئین Bax در گروه هیپرترمی همراه تشنج در مقایسه با گروه کنترل-شم و هیپرترمی بدون تشنج به طور قابل توجهی بیشتر بود.
القاء تب و تشنج ساده با تغییر در سطح پروتئین های Bcl-2 و Bax مرتبط است که نشانگر پیشرفت آپوپتوز سلولی در هیپوکامپ نوزادان موش های صحرایی است که حداقل تا 15 روز قابل اندازه گیری است.