بررسی آرمان های ذن در تصویرسازی ژاپن

تصویرسازی ژاپن در زمره هنرهایی است که همگام با دیگر حوزه های بصری و ادبی این کشور، با ورود آیین ذن دچار تحولاتی بنیادین شده است تا آنجا که نشانه های پایدار این نفوذ گسترده همچنان تا به امروز باقی است. می توان گفت تاثیر آیین ذن بر هنر ژاپن چنان عمیق بوده که ارکان و آرمان های آن، نظام زیبایی شناختی این سرزمین را شکل داده اند. این مقاله در پی بررسی تاثیراتی است که آرمان های مذبور بر تصویرسازی کشور ژاپن برجای گذاشته و بدین طریق خصلتی یگانه و بی همتا به آثار تصویری این سرزمین بخشیده است. برخی از عمده ترین معیارهای زیبایی شناسی ذن که به آثار تصویرسازی نیز تسری یافته عبارت اند از: خلاء گسترده، عدم تقارن، طنز، خودانگیختگی، شیبویی، یوگن و وابی-سابی که معنای آن ها بیشتر در قالب تصویر و یا حال و هوای شعری ادراک پذیرند تا از طریق معادل هایی در قالب کلمه. کنکاش و مداقه در مسیری که از سپهر فرهنگی ملهم از این بینش شرقی می گذرد و درآمیختن مولفه های ماهوی آن با عناصر هنر مدرن و جهان بینی امروزی و نگرش شخصی هنرمند معاصر، می تواند در جهت یافتن جلوه هایی نو در تصویرسازی معاصر راهگشا باشد. اطلاعات و داده های این مقاله به شیوه کتابخانه ای گردآوری شده و با روش کیفی مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته است.