نقش محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه در خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد

محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی از مهم ترین عوامل درون دانشگاهی تاثیرگذار بر خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان می باشند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه در خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.
روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود.جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشکده های پرستاری و مامایی، داروسازی، دندانپزشکی و پزشکی بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبی نمونه ای به حجم 185 نفر انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه های محیط آموزشی- پژوهشی دانشگاه، عوامل اجتماعیدانشگاه و خودکارآمدی پژوهشی بودند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از روش های آمار استنباطی نیز استفاده شد.
بر اساس یافته ها بین محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه و مولفه های آنان با خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (01/0>P). خودکارآمدی پژوهشی از طریق محیط آموزشی - پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه و مولفه های آن ها قابل پیش بینی بود. نتایج آزمون t تک نمونه ای نیز نشان داد که وضعیت خودکارآمدی پژوهشی در حد مطلوبی نمی باشد. همچنین از لحاظ کل مقیاس خودکارآمدی پژوهشی بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی داری وجود ندارد (54/0=P، 60/0-=(181)t).اما نتایج آزمون مانووا نشان دادند که بین دانشجویان دختر و پسر از لحاظ مولفه های خودکارآمدی پژوهشی فقط در خرده مولفه خودکارآمدی در مهارت ها تفاوت معنی داری وجود دارد (000/0=P، 80/14=(181،1)F).
وضعیت خودکارآمدی پژوهشی در حد مطلوبی نمی باشد، اما با توجه به نتایج این پژوهش محیط آموزشی – پژوهشی و عوامل اجتماعی مطلوب می توانند باعث ارتقاء خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان گردند.