نقش ادراک خطر و خودتاملی در پیش بینی انگیزش درمان افراد وابسته به مواد

انگیزش درمان عنصری کلیدی در درمان و بهبودی از اختلالات مصرف مواد می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش ادراک خطر و خودتاملی در پیش بینی انگیزش درمان افراد وابسته به مواد انجام گرفت.
این پژوهش پیمایشی از طریق تعیین همبستگی انجام شد. کلیه افراد دارای وابستگی به مواد که در نیمه اول سال 1392 به مراکز ترک اعتیاد شهر اردبیل مراجعه کرده و تحت درمان بودند جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند. تعداد 140 نفر از این افراد به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شده و به پرسش نامه های ادراک خطر، خودتاملی و انگیزش درمان پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده نیز با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد.
نتایج ضرایب همبستگی نشان داد که انگیزش درمان با ادراک خطر مصرف داروی محرک (0٫26=r؛ 0٫003>P)، خطر رفتار پرخاشگری (0٫47=r؛ 0٫001>P)، خطر فعالیت های ورزشی (0٫21=r؛ 0٫015>P)، خطر شکست تحصیلی و شغلی (0٫68=r؛ 0٫001>P)، خطر رفتار جنسی (0٫31=r؛ 0٫001>P) و خطر می بارگی (0٫43=r؛ 0٫001>P) رابطه مثبت دارد. همچنین انگیزش درمان با نمره کلی خودتاملی (0٫24=r؛ 0٫006>P) و نیاز به خودتاملی (0٫42=r؛ 0٫001>P) رابطه مثبت داشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد 50 درصد از واریانس انگیزش درمان به وسیله ادراک خطر و 19 درصد آن به وسیله خودتاملی تبیین می شود.
نتایج این پژوهش نشان می دهد که ادراک بالای خطرات رفتاری ناشی از مصرف دارو و توانایی بالای خود تاملی می توانند به صورت معنی داری انگیزش درمان و آمادگی افراد وابسته به مواد برای تغییر را پیش بینی کنند.