بررسی نقش صنایع و خوشه های فرهنگی و خلاق درمرمت بافت های تاریخی - شهری

بافتهای تاریخی، منبعی ارزشمند هستند که بهمثابه دارایی فرهنگی و هویتی شهرها و کشورها بهشمار میروند.
بیشتر اقدامهای برنامهریزی شده که برای مرمت و احیای این بافتها صورتگرفته، بیانگر اهمیت ویژه این نواحی شهری است که تصویری مطلوب از شهرها را نشانمیدهند. در بررسی گونه های متفاوت این اقدامات برنامهریزیشده آنچه قابل درک است؛ وجود دیدگاهی تکبعدی درباره جنبه های صرفا کالبدی مرمت و احیای بافتهای تاریخی و بیتوجهی به رویکردهای فعالیتمحور همراستا با مداخلات کالبدی آنهاست.
ازاینرو در پژوهش حاضر با هدف ارائه رویکردی نوین، موضوع مرمت و احیای بافتهای تاریخی، بسطداده و تفسیر راهبرد عام خوشه ها و صنایع فرهنگی و خلاق برای مرمت و احیای آنها بررسی شدهاست. درواقع نگارندگان در این مقاله، با بهرهگیری از روش پژوهش تحلیلی- توصیفی و بهکارگیری رویکردی میان رشته ای، شاخصهای توسعهای خوشه های فرهنگی را در زمینه های شهری در قالب مزیتها، ویژگی ها، پتانسیلها و امکانات توسعهای درراستای مرمت و احیای بافتهای تاریخی، ارائه دادهاند.
درپایان، نگارندگان با بررسی نمونه های موردی اسناد و مدارک برنامه های مرمت و احیای بافتهای تاریخی ایران، به ارائه نیازها و مسائل و محدودیتهای آنها پرداختند. بهبیان دیگر، مدل تحلیلی بهکار گرفتهشده در این پژوهش با مقایسه زوجی میان نیازها و محدودیتهای بافتهای تاریخی همراه با ویژگی ها و امکانات خوشه های فرهنگی، راهبردهایی عملیاتی را برای برآوردهساختن نیازها و بهحداقل رساندن محدودیتها و مسائل بافتهای تاریخی مطرح کردهاست.