سنگ چینه و زیست چینه واحدهای دالان بالائی و کنگان زیرین در ناحیه خلیج فارس با نگرشی ویژه بر مرز پرموتریاس

واحد های سنگ چینه ای دالان بالائی وکنگان زیرین به ضخامت 225 متر در یکی از برش های تحت الارضی ناحیه خلیج فارس مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس مطالعات زیست چینه ای بر روی توالی های دولومیتی وآهکی واحد دالان بالائی بیش از 30 گونه از فرامینی فرهای شاخص به همراه چندین گونه غیر فرامینی فری شناسائی شده است. بر اساس مطالعات مذکور یک زون تجمعی Paradagmarita/Paraglobivalvulina/Baisalina Assemblage Zone که به 3 زیر زون تجمعی مجزا تفکیک می شود: 1. Rectostipulina quadrata/Globivalvulina vonderschimitti Assemblage subzone 2. Dagmarita chanackchiensis /ichtyolaria latilimbata Assemblage subzone 3. hemigordiopsis renzi/ paradagmarita flabeliformis Assemblage subzone به سن جلفین تا دوراشامین آغازی که در واحد سنگ چینه ای داالان بالائی شناسائی گردید. زون های تجمعی مذکور همراه با ویژگی های سنگ چینه ای آن با توالی ها وزون های تجمعی پرمین بالائی در حوضه تتیس مطابقت زیادی دارند. زون های تجمعی فوقانی ترین بخش واحد دالان بالائی نشان می دهد که مرز سازند های دالان وکنگان (پرمو تریاس)در این ناحیه با یک ناپیوستگی همساز همراه است، بطوریکه شواهدی از وجود رسوبات مربوط به اشکوب دوراشامین انتهایی در این ناحیه یافت نگردید. نا پیوستگی رسوبات در مرز پر موتریاس باعث انقطاع زون های زیستی اواخر پرمین در این ناحیه بوده که تاثیر آن با سایر نقاط دنیا قابل مقایسه است. واحد سنگ چینه ای کنگان زیرین تنها بر اساس چندین جنس از دو کفه ای ها(کلارایا)وسرپیولید ها (اسپیروربیس)به اشکوب اسکیتین (اوایل تریاس زیرین)نسبت داده می شود. این نکته لازم به ذکر است که اجتماع فسیلی فوق الذکر در سایر نواحی ایران نظیر ایران مرکزی والبرز نیز مشاهده شده اند که از ارتباط پالئوبیوژئوگرافی نواحی مذکور با اقلیم زاگرس در زمان های پرمین وتریاس حکایت دارد.