تاثیر آموزش پاسخ محور (PRT) بر مشکلات رفتاری کودکان 4 تا 6 سال دارای اوتیسم

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش پاسخ محور بر مشکلات رفتاری کودکان 4 تا 6 سال دارای اوتیسم انجام گرفت.
پژوهش حاضر یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح سری های زمانی دو گروهی بود. 12 نفر (3 دختر و 9 پسر) به شیوه تمام شماری از کودکان دارای اوتیسم مراجعه کننده به کلینیک ذهن زیبا شهر تهران در سال 1391 انتخاب شدند و به تعداد مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 45 روز (هفته ای 3 جلسه، جلسه ای 1 ساعت) فقط آموزش پاسخ محور را دریافت نمودند، در حالی که گروه کنترل تنها از روش های آموزشی و درمانی مدون کلینیک (تحلیل رفتار کاربردی و گفتار درمانی) بهره مند شدند. تمامی کودکان با استفاده از مقیاس درجه بندی اوتیسم گیلیام (GARS) 3 بار قبل از مداخله و 3 بار پس از آن ارزیابی شدند. داده ها نیز با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که نمره رفتارهای کلیشه ای و مهارت های ارتباطی در دو گروه آزمایش کاهش یافت ولی از نظر آماری تفاوت معناداری بین گروه آزمایش وکنترل وجود نداشت. (45/0p=). همچنین نتایج بیانگر بهبود معنی دار تعامل های اجتماعی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بود. (001/0 >p).
می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزش پاسخ محور بر تعامل های اجتماعی کودکان دارای اوتیسم تاثیر مثبت دارد ولی این تاثیر در مورد رفتارهای کلیشه ای و مهارت های ارتباطی معنادار نبود.