بازتاب سویا به مقدار کاربرد نیتروژن در سیستم های تغذیه ای متداول، آلی و تلفیقی

به منظور بررسی تاثیر سیستم های تغذیه ای و مقادیر مختلف نیتروژن بر برخی صفات کمی و کیفی رقم ویلیامز سویا Glycin max L.))، آزمایشی در سال زراعی 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجراء شد. در این آزمایش عوامل مورد بررسی شامل سیستم های تغدیه ای در سه سطح آلی، تلفیقی و متداول و مقادیر مختلف مصرف نیتروژن در سه سطح 100، 150 و 200 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بودند. در سیستم تغذیه آلی، نیتروژن از منبع کود آلی زئوپونیکس، در سیستم تغذیه متداول، از کود شیمیائی اوره و در سیستم تغذیه تلفیقی به صورت 50- 50 از دو منبع کود شیمیائی و آلی مذکور تامین گردید. در این تحقیق عملکرد کمی، اجزای عملکرد و مشخصات کیفی دانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشرین عملکرد دانه (5650 کیلوگرم در هکتار) تحت سیستم تغذیه تلفیقی و کمترین عملکرد دانه(2617 کیلوگرم در هکتار) در سیستم تغذیه آلی حاصل گردید. بالاترین عملکرد روغن نیز(1469 کیلوگرم در هکتار) در ترکیب تیماری سیستم تغذیه تلفیقی و سطح نیتروژن 150 کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکرد روغن (585 کیلوگرم در هکتار) در ترکیب تیماری سیستم تغذیه آلی و سطح نیتروژن 100 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. بررسی تاثیر مقادیر نیتروژن بر عملکرد نیز نشان داد که به موازات افزایش سطح نیتروژن، عملکرد دانه افزایش یافت به نحوی که سطح 200 کیلوگرم در هکتار نیتروژن دارای بیشترین عملکرد دانه(6406 کیلوگرم در هکتار) و سطح 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن دارای کمترین عملکرد دانه(5388 کیلوگرم در هکتار) بود. به این ترتیب کاربرد سیستم تغذیه تلفیقی به همراه کاربرد میران 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در تغذیه گیاه سویا در شرایط عدم تلقیح باکتری رایزوبیوم، علاوه بر کاهش چشمگیر در مصرف کودهای شیمیائی و توسعه کشاورزی پایدار، سبب افزایش عملکرد کمی و کیفی در سویا و افزایش کارائی مصرف نیتروژن در این گیاه می گردد.