برقراری امنیت در قراردادهای الکترونیکی

یکی از راه های انعقاد قرارداد، تبادل الکترونیکی داده هاست. مسائل حقوقی متعددی در این نوع قرارداد که قرارداد الکترونیکی نامیده می شود، مطرح شده که نیازمند نقد و بررسی است؛ اما آیا استفاده از فن آوری اینترنت در انعقاد قرارداد به اندازه بهره گیری از شیوه های سنتی ایمن و قابل اعتماد است؟
علت اساسی این پرسش آن است که مقدمه فنی و ضروری طرح مسائل حقوقی و فقهی راجع به قراردادها مثل اعتبار اسناد الکترونیکی بعنوان دلیل در دعاوی، انتساب اعلام اراده، مسائل راجع به اشتباه و... حصول اطمینان از صحت اعلام اراده و تمامیت پیام از خطر جعل و تحریف است.
از دیدگاه متخصصان اعلام هویتهای غیر واقعی، جعل محتوای پیام و انکار آن از مهمترین خطراتی است که متوجه قراردادهای الکترونیکی است. لذا، ضرورت دارد با اتخاذ تدابیری مناسب شناسایی طرف قرارداد، حفظ پیام از احتمال جعل و تحریف، سری نگه داشتن تبادلات و ممانعت از انکار و رد پیام ممکن گردد.