تاثیر یک دوره برنامه حرکات اصلاحی بر تعادل پویا در افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره برنامه حرکات اصلاحی بر تعادل پویا در افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بود.
برای اجرای این پژوهش، 20 فرد مبتلا به بیماری اسکولیوز ایدیوپاتیک با میانگین سن 2٫7±13٫6 سال و قد 13٫9±153٫3 سانتی متر و وزن 9٫6±44٫4 کیلوگرم، به صورت داوطلب در تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی، به دو گروه تجربی (10=N) و گروه کنترل (10=N) تقسیم شدند. ابتدا، محقق برای آزمودنی ها، مراحل و نحوه برگزاری آزمون ها و برنامه تمرین را توضیح داد. سپس، قد و وزن آزمودنی ها اندازه گیری شد. درنهایت، آزمون ها به این صورت گرفته شد: از حالت نشسته روی تکیه گاه بلندشدن و راه رفتن به صورت متوالی با پاشنه پنجه، برای سنجش تعادل پویا. درنهایت، گروه تجربی مدت 4 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه، 45 دقیقه برنامه تمرین اصلاحی را انجام دادند و گروه کنترل هیچ تمرینی نکردند. بعد از 4 هفته، هر دو گروه دوباره آزمون های فوق را انجام دادند. در پایان، برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری تی مستقل و تی هم بسته استفاده شد.
نتایج نشان داد یک دوره تمرین حرکات اصلاحی در آزمون، بر متغیرهای طول گام (0٫012=P) و انتهای حرکت (0٫030 =P) تاثیر معناداری دارد؛ اما، بر متغیر سرعت (0٫083=P) تاثیر معناداری ندارد. همچنین، بین دو گروه در دو متغیر طول گام (0٫02=P) و انتهای حرکت (0٫010=P) اختلاف معناداری وجود دارد؛ اما، در متغیر سرعت گام (0٫141=P) اختلاف معناداری وجود ندارد. در آزمون راه رفتن به صورت متوالی با پاشنه پنجه نیز بر متغیر سرعت راه رفتن (0٫001=P) تاثیر معنادار است؛ اما بر متغیرهای انتقال وزن (0٫012=P) و شاخص بلندشدن (0٫95=P) تاثیر معنادار نیست. در مقایسه دو گروه، در متغیر سرعت راه رفتن (0٫000=P) اختلاف معناداری وجود دارد و در متغیرهای انتقال وزن (0٫010=P) و شاخص بلندشدن (0٫73=P) اختلاف معناداری وجود ندارد.
باتوجه به نتایج، می توان گفت یک دوره تمرین حرکات اصلاحی برای بهبود بیماری اسکولیوز ایدیوپاتیک مناسب است.