ارزیابی مهارت های حرکتی ظریف و درشت و ارتباط آن با برخی شاخص های پیکرسنجی و عوامل محیطی در کودکان 3 تا 6 سال شمال شهر تهران

رشد مهارت های حرکتی ظریف و درشت یکی از موضوعات مهم در رشد مهارت های حرکتی بنیادی در سال های اولیه زندگی است. هدف پژوهش حاضر ارزیابی مهارت های حرکتی ظریف و درشت و بررسی ارتباط بین برخی شاخص های پیکرسنجی و عوامل محیطی با رشد مهارت های حرکتی ظریف و درشت در کودکان 3 تا 6 ساله حاضر در مهد کودک های شمال شهر تهران در سال 1392 بود.
جامعه مورد مطالعه مهدهای کودک منطقه 1 و 2 تهران بود که چهار مهدکودک به روش دردسترس انتخاب و به شکل داوطلبنامه تعداد 206 کودک دختر و پسر مورد مطالعه قرار گرفتد. اطلاعات از طریق پرسشنامه اطلاعات خانواده و آزمون رشد دنور-2 جمع آوری شد.
به طور میانگین 06/56 درصد از کودکان در مهارت های درشت و 56/77 در مهارت های ظریف عملکرد طبیعی و پیشرفته داشتند. اما 86/23 درصد در مهارت های درشت و 9/14 درصد در مهارت های ظریف در معرض احتیاط، 83/12 درصد در مهارت های درشت و 56/7 درصد در مهارت های ظریف دچار تاخیر رشدی بودند. بین برخی از شاخص های پیکرسنجی مثل پهنای شانه، پهنای لگن، طول بازو، دور شکم و دور سینه با عملکرد برخی از مهارت های درشت حرکتی مثل پریدن، لی لی کردن، پرتاب کردن همبستگی های معنی دار وجود داشت(05/0>P). زمان مشاهده تلویزیون و مدت زمان خواب روزانه از جمله عوامل محیطی تاثیر گذار بر عملکرد شوت زدن با پا بود.
تعداد قابل توجهی از کودکان شرکت کننده در تحقیق حاضر در مهارت های حرکتی درشت ضعف داشتند، لذا تقویت و بهبود این مهارت ها نیاز به توجه و برنامه ریزی خاص دارد.