تاثیر کودهای بیولوژیک بر درصد روغن، عملکرد و اجزای عملکرد دانه گلرنگ (.Carthamus tinctorius L) در سطوح مختلف آبیاری

به منظور بررسی تاثیر سطوح آبیاری، ازتوباکتر و قارچ مایکوریزا بر درصد روغن، عملکرد و اجزای عملکرد دانه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)، در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1389 آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. عامل اول چهار سطح آبیاری شامل آبیاری مطلوب، تنش ملایم، تنش متوسط و تنش شدید و عامل دوم تیمار بیولوژیک بذور گلرنگ در چهار سطح عدم تلقیح (شاهد)، تلقیح با ازتوباکتر و قارچ مایکوریزا، تلقیح با قارچ مایکوریزا و تلقیح با ازتوباکتر بود. نتایج نشان داد با کاهش میزان آب قابل دسترس گیاه، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، تعداد طبق در بوته، درصد کلروفیل، وزن هزار دانه و عملکرد دانه کاهش یافت. کاربرد توام ازتوباکتر و قارچ مایکوریزا در سطوح مختلف آبیاری اثرات معنی داری بر درصد کلروفیل، عملکرد و اجزای عملکرد دانه و درصد روغن داشت و به طور معنی داری اثرات منفی ناشی از تنش خشکی را کاهش داد. کاربرد توام ازتوباکتر و قارچ مایکوریزا در شرایط آبیاری مطلوب بیشترین عملکرد دانه در بوته، تعداد طبق در بوته و تعداد دانه در طبق را به خود اختصاص داد. کودهای بیولوژیک، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه را در تمام سطوح تنش آبیاری افزایش داد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان اظهار داشت در شرایط تنش خشکی، با کاربرد کود های بیولوژیک ازتوباکتر و قارچ مایکوریزا تا حد زیادی می توان رشد و عملکرد گیاه گلرنگ را بهبود بخشید.