معلولیت (ناتوانی) در ایران: شیوع، ویژگی ها و همبسته های اقتصادی و اجتماعی آن
این مقاله به دنبال مطالعه شیوع معلولیت در ایران، ویژگی ها و همبسته های اقتصادی و اجتماعی آن با استفاده از نتایج سرشماری 1385 است.
در این مطالعه، از روش تحلیل ثانویه داده های خرد سرشماری 1385 استفاده شد. این داده ها در دو سطح فردی و خانوار در قالب نمونه دو درصدی از کل کشور، جمع آوری شده است. در این داده ها، تعداد 19848 نفر دچار معلولیت و 1235445نفر فاقدمعلولیت و همچنین در سطح خانوار، 17166 خانوار دارای حداقل یک فرد معلول و 298741 خانوار بدون فرد معلول بوده اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری دو و چندمتغیری از جمله رگرسیون لجستیک در محیط نرم افزار SPSS استفاده شد.
شیوع معلولیت در ایران 14.4 در هزار برآورد شد و میزان شیوع معلولیت در مناطق روستایی بیشتر از مناطق شهری و در میان مردان بیشتر از زنان بود. همچنین نتایج نشان داد افراد دچار معلولیت، وضعیت اقتصادی و اجتماعی پایین تر و نامناسب تری در مقایسه با افراد فاقدمعلولیت داشتند. به علاوه، میزان و شیوع معلولیت برحسب ویژگی های سرپرست خانوار، وضعیت اقتصادی و رفاه خانوار به طورمعناداری متفاوت بود. نتایج آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد که زن سرپرست بودن، تحصیلات و موقعیت شغلی پایین سرپرست خانوار، پایین بودن سطح رفاه خانوار و سکونت روستایی خانوار احتمال داشتن فرد معلول در خانوار را به طورمعناداری افزایش داد.
وضعیت رفاهی سطح پایین زندگی و ابعاد مختلف فقر در خانوار با احتمال وجود فرد دچار معلولیت در ارتباط است؛ بنابراین، سیاستگذاری های رفاهی برای خانوارهای کم درآمد و آسیب پذیر جامعه و ارائه بسته های خدمات رسانی، به ویژه نیازهای افراد دارای معلولیت، در راستای کمک به آنان و جامعه پیشنهاد می شود.
افراد دچار معلولیت ، شیوع ، رفاه ، سرشماری ، ایران
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.