بررسی مبانی احراز عدم توانایی اداره امور زندگی و مالی ناشی از دمانس در پرونده های ارسالی به اداره کل کمیسیونهای سازمان پزشکی قانونی در سال 92

بهبود شرایط بهداشتی در قرن گذشته منجر به افزایش طول عمر شده و این مساله باعث افزایش بروز بیماری های غیر واگیر مثل دمانس در بین مردم شده است. افزایش تعداد پرونده های ارجاعی به اداره کل کمیسیونهای پزشکی سازمان پزشکی قانونی جهت احراز ناتوانی در اداره امور زندگی افراد، تعیین یک روش استاندارد در جهت شناخت واقعی افراد ناتوان را ضروری می سازد. هدف از انجام این مطالعه بررسی روش های کارشناسی فعلی و پیشنهاد یک روش مستند و علمی جهت ایجاد وحدت رویه در کارشناسی می باشد.
مطالعه ی حاضر یک مطالعه مقطعی است که در آن کل پرونده های ارجاع شده به اداره کل کمیسیونهای پزشکی قانونی در سال 1392 جهت رسیدگی از نظر محجوریت در زمینه دمانس مورد بررسی قرار گرفت. کلیه نظرات کارشناسی و مبانی آنها در کمیسیونهای بدوی و تجدید نظر، جهت دستیابی به روش های احراز محجوریت افراد مبتلا به دمانس توسط کارشناسان، به دقت مورد مطالعه قرار گرفت.
از 44 پرونده ارجاعی سال 92، 28 پرونده واجد شرایط ورود در مطالعه بود. بر اساس نتایج حاصله معیارهای فعلی صدور نظرات به دو شیوه اصول مبتنی بر شواهد و استنتاج می باشد.
با توجه به حساسیت پرونده ها، روش های استنتاجی نباید ملاک صدور نظر قرار گیرد و یک روش استاندارد و علمی جهت ایجاد وحدت رویه باید مبنای کارشناسی باشد. تعامل با انجمن های علمی و مراکز آموزشی و پرهیز از فرضیه سازی در استحکام بیشتر نظرات اثر به سزایی دارد.