بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر میزان عامل نوروتروفیک مشتق از مغز در پلاسمای موش های صحرایی

عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) یکی از اعضای خانواده نوروتروفین ها است که نقش کلیدی در تنظیم بقای رشد و حفظ نورون ها دارد. BDNF در پاسخ های سلولی و مولکولی به تمرین مشارکت می کند؛ اما آثار مداخلات تمرین برآن هنوز به خوبی درک نشده است. بنابراین، هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر میزان عامل نوروتروفیک مشتق از مغز در پلاسمای موش های صحرایی بود.
40 سر موش صحرایی ماده ویستار به طور تصادفی به 2 گروه شاهد و گروه تمرین مقاومتی تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی شامل گروه یک جلسه تمرین و گروه 4 هفته تمرین بود. بالا رفتن از نردبان همراه با حمل وزنه به عنوان تمرین مقاومتی در نظرگرفته شد. هر جلسه تمرین شامل 3 نوبت با 5 تکرار بود. حیوانات، در گروه یک جلسه تمرین 0، 24، 48 و 72 ساعت و در گروه 4 هفته تمرین 24، 48 و 72 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین بیهوش و خونگیری انجام شد.
یافته های این پژوهش نشان داد که اختلاف سطوح BDNFپلاسما بین دو گروه تمرینی یک جلسه و 4 هفته در مدت زمان 24 ساعت (0=P)، چهل و هشت ساعت (001/ 0=P) و 72 ساعت (002/ 0=P) معنی دار است. سطوح BDNF پلاسما به دنبال 4 هفته تمرین در مدت زمان 24 و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (به ترتیب 04/0 P=و 02/0P=). اما، به دنبال یک جلسه تمرین در مدت زمان بلافاصله، 24 و 72 ساعت نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت (به ترتیب p=0/027، p=0/009، p=0/001) به طور کلی، BDNF پلاسما به دنبال یک جلسه تمرین مقاومتی افزایش یافته، در مقابل به دنبال 4 هفته تمرین مقاومتی سطوح آن کاهش می یابد. بنابراین، تعداد جلسات تمرین می تواند بر نوروتروفین در پاسخ به تمرین مقاومتی موثر باشد و تمرین مقاومتی را احتمالا می توان روشی مناسب و موثر برای بررسی رفتار مولکولی این نوروتروفین به کار گرفت.