بررسی ارتباط خودکارآمدی پژوهشی و عملکرد پژوهشی در دانشجویان دانشکده دندانپزشکی یزد در سال 93-1392

دستیابی به پیشرفت و خودکفایی، در گرو پرداختن به تحقیق و پژوهش هدفمند و سرمایه گذاری برروی پژوهشگران و دانشجویان دانشگاه هاست. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط خودکارآمدی پژوهشی و عملکرد پژوهشی در دانشجویان و دستیاران دانشکده دندانپزشکی یزد در سال 93-1392 انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، دانشجویان سال آخر دندانپزشکی عمومی و تخصصی دانشکده دندانپزشکی یزد جامعه پژوهش را تشکیل دادند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی و عملکرد پژوهشی جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16و آزمون های T-test و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
در مطالعه حاضر، 80 دانشجو با میانگین سنی 67/ 4 ± 30/ 27 سال شرکت داشتند. 22 نفر(5/ 27%) از افراد شرکت کننده پسر و 58 نفر(5/ 72%) دختر بودند. میانگین کلی خودکارآمدی پژوهشی 62/ 27 ± 79 / 159و میانگین نمره عملکرد پژوهشی افراد مورد بررسی 37/ 16 ± 02/ 11 بود. نتایج نشان داد. بین مقیاس کلی خودکارآمدی پژوهشی با عملکرد پژوهشی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد(p-value=0.004،r=. 03). میانگین کلیه حیطه های خودکارآمدی پژوهشی بر حسب سن افراد مورد مطالعه(بجز در حیطه مهارت ها و تبحرها) اختلاف معنی دار آماری نداشت(05/ 0< p). میانگین نمره عملکرد پژوهشی برحسب سن افراد اختلاف آماری معنی داری را نشان داد(p-value=0.023). اختلاف آماری معنی داری بین میانگین نمره کل و نمره حیطه های هفتگانه خودکارآمدی پژوهشی و عملکرد پژوهشی با جنسیت افراد مورد مطالعه مشاهده نشد(05/ 0< p).
با توجه به همبستگی خودکارآمدی پژوهشی با عملکرد پژوهشی دانشجویان، آگاهی از سطح خودکارآمدی پژوهشی می تواند برنامه ریزی بهتر، جهت ارتقا آن و به دنبالش عملکرد پژوهشی را در پی داشته باشد.