اهمیت پیوستگی مناظر تاریخی و ابزارهای نوین حفاظتی

پیوستگی، بخشی از الزامات ذاتی شهر و یکی از مولفه های اصلی رشد و تکامل مناظر در شهرهای سنتی به شمار می آید که درپی تغییرات، با گذشت زمان به دست آمده است. پیوستگی مناظر شهری تاریخی اصفهان، بیانگر هویتی است که طی دورهای طولانی از تاریخ و زندگی و فعالیت نسلهای پی درپی تشکیل گردیده و در این مسیر، تغییر و تحولات گستردهای را در دوره پایتختی صفویه تجربه نموده است. سرعت و گستردگی توسعه های شهری معاصر، با ایجاد گسسته ای عمیق در مناظر شهری تاریخی، هویت چنین شهرهایی را به شدت تهدید می کند. رنگباختن مفهوم پیوستگی در مناظر شهری، صحیح درکنشدن مفهوم سنتی آن و ظهور مناظر شهری ناسازگار در طراحی های مدرن، از تبعات چنین توسعه ای است که خود، بزرگترین مسئله حفاظت شهری به شمار می آید. این مقاله، تلاش دارد تا نشان دهد که پیوستگی، یکی از کلیدیترین عوامل در خوانایی و درک تمامیت انسجام یافته شهرهای سنتی بوده و قرائت لایه های مختلف تاریخی- کالبدی و نمادین را برای نسلهای گوناگون امکانپذیر می سازد. با درک صحیح مفهوم و اهمیت پیوستگی مناظر شهری تاریخی و کارآیی نگرشهای رشدیافته حفاظتی، میتوان به بازیابی و ارزشگذاری دقیق تر ثروتهای فرهنگی در شهرهای سنتی پرداخت. اساس رویکرد منظر شهری تاریخی، مبتنیبر حفظ پیوستگی و احترام به ارزشهای تاریخی و فرهنگی گذشته در روند توسعه و تغییر است. شهر اصفهان که نمونه بارز پیوستگی و مرجع مناظر شهری تاریخی است، به عنوان نمونه موردی انتخاب و ازطریق روشی کیفی و راهبردی کلنگر، مناظر شهری تاریخی اصفهان تفسیر و روایت شده اند.