اثرات محلول پاشی و آبیاری با ترکیبات الکلی بر صفات فیزیولوژیکی، ویژگی های بیوشیمیایی و عملکرد و وزن میوه توت

پژوهشی در مورد اثرات محلول پاشی و آبیاری با محلول های الکلی بر خصوصیات رشدی و برخی صفات کیفی میوه ی توت فرنگی انجام شد. گیاهان مادری توت فرنگی رقم گاویوتا (Fragaria× ananasa cv. Gaviota) با محلول های مختلف اتانول (15 و 30 درصد)، متانول (15 و 30 درصد) و تیمار های ترکیبی اتانول با متانول (در دو غلضت 15 و 30 درصد) به همراه شاهد (فقط آب) بصورت محلول پاشی برگی و آبیاری تیمار شدند. نتایج بدست آمده حاکی از ایجاد تغییرات در اکثز صفات مورد مطالعه بود. بیشترین میزان کلروفیل و کارتنوئید برگ، ساکارز موجود در میوه و عملکرد کل بوته در گیاهان تیمار شده با تیمار ترکیبی 15% اتانول و متانول مشاهده شد. بیشترین وزن میوه و کمترین اسیدیته در گیاهان تیمارشده با متانول 15% و یا ترکیب متانول 15% با اتانول 15% ثبت گردید. در اکثر صفات اندازه گیری شده، روش محلول پاشی موثرتر از استعمال محلول ها بصورت آبیاری بود. برای توصیه نتایج این آزمایش به تولیدکنندگان تجاری توت فرنگی، پژوهش های بیشتری مورد نیاز است.