بررسی اثربخشی آموزش تمرینهای ادراکی-حرکتی و برنامه حرکتی ریتمیک بر رشد حرکتی در کودکان کمتوان ذهنی آموزش پذیر

هدف از این تحقیق، بررسی اثربخشی آموزش تمرین های ادراکی-حرکتی و برنامه حرکتی ریتمیک بر رشد حرکتی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود.
در این تحقیق نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، 30 کودک 10-7 ساله از بین مدارس ابتدایی شهر تبریز به صورت تصادفی-خوشه ایانتخاب و براساس سن و بهره هوشی همتاسازی شدند و در دو گروه آزمایش (گروه تمرین ادراکی-حرکتی و برنامه حرکتی ریتمیک) و یک گروه کنترل قرارگرفتند. برنامه های تمرینی در 9 هفته و هر هفته دو جلسه و هر جلسه 45 دقیقه انجام گرفت. قبل از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه پیش آزمون و پس آزمون به انجام رسید. به منظور سنجش رشد حرکتی از آزمون اولریخ-2 (2000) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی به کار گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 18 در سطح معنی داری 0.05>P انجام گرفت.
نتایج نشان داد که دو گروه آزمایش (گروه تمرین های ادراکی-حرکتی و گروه برنامه حرکتی ریتمیک) در مهارت های جابه جایی و کنترل شیء نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری داشتند (0/05≤P) و تفاوت بین دو گروه آزمایشی با یکدیگر معنادار نبود (0/05≤P). در مهارت های کنترل شیء، گروه تمرین ادراکی-حرکتی نسبت به دو گروه برنامه حرکتی ریتمیک و کنترل تاثیر بیشتری بر رشد این مهارت ها داشت.
با توجه به نتایج، برنامه های آموزشی مورد استفاده می توانند تجربه حرکتی مناسبی برای کودکان باشند. این برنامه ها می توانند در مدارس با ایجاد فرصت مناسب و ارائه تکالیف متناسب برای تمرین و رشد مهارت های حرکتی استفاده شوند.