بررسی تاثیر ایجاد تاخیر در بازخورد شنیداری بر میزان روانی گفتار کودکان دارای لکنت 6-8 سال

لکنت از دیدگاه حرکتی، اختلالی است که هماهنگی یک یا چند سیستم دخیل در تولید گفتار (تنفس، آواسازی و تولید) را مختل می کند. لکنت قبل از سن 8 سالگی شروع می شود. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد، بازخورد شنیداری تاخیری، روانی گفتار افراد لکنتی را افزایش می دهد. هدف از انجام این پژوه بررسی تاثیر ایجاد تاخیر در بازخورد شنیداری بر میزان روانی گفتار کودکان دارای لکنت 6-8 سال می باشد.
این مطالعه شبه تجربی بوده و به صورت پیش آزمون- پس آزمون انجام پذیرفت. 15 کودک مبتلا به لکنت 6-8 ساله در این مطالعه شرکت داشتند. شدت لکنت، درصد هجاهای لکنت شده و نیز میانگین سرعت گفتار کودکان پیش و پس از استفاده از تاخیر در بازخورد شنیداری محاسبه شد. داده ها در بخش آمار استنباطی با استفاده از آزمون تی مستقل، همبستگی پیرسون و واریانس یک طرفه توسط نرم افزار SPSS آنالیز شدند.
نتایج حاصل از این پژوهش در شرایط تاخیری (50، 100 و 200 میلی ثانیه ای)، نشان داد تاخیر در بازخورد شنیداری تاثیر معناداری بر کاهش درصد هجاهای لکنت در هر سه شرایط تاخیری داشته اما برای شدت لکنت تنها در شرایط 50 و 100 میلی ثانیه ای تاثیر معناداری داشته ولی در شرایط 200 میلی ثانیه ای تاثیر معناداری ندارد. برای کاهش سرعت لکنت بر حسب هجا نیز تاخیر در بازخورد شنیداری تنها برای شرایط 200 میلی ثانیه ای تاثیر معناداری داشته و برای شرایط 50 و 100 میلی ثانیه ای تاثیر معناداری مشاهده نشد.
نتیجه ی مطالعه ی حاضر نشان داد که تاخیر در بازخورد شنیداری می تواند روانی گفتار را در کودکان دارای لکنت بهبود بخشد. هم چنین میانگین سرعت گفتار کودکان نیز تحت این شرایط کاهش یافت. با توجه به این که یاد دادن کاهش سرعت گفتار و نیز روش های کشیده صحبت کردن در کودکان می تواند کمی مشکل باشد، درمان گران گفتار و زبان می توانند در روند درمان کودکان دارای لکنت از تاخیر در بازخورد شنیداری برای آموزش شیوه ی صحبت کردن مطلوب استفاده ببرند.