خوانش ساختارشکنانه آثار جوزف کاسوت

جوزف کاسوت را می توان در آفرینش آثار هنری خود هنرمندی ساختارشکن تلقی کرد. این ویژگی را با توسل به معنا توضیح خواهیم داد، بنابراین، پرسش اصلی این مقاله درباره معنای اثر هنری و چگونگی طرح آن در آثار وی است. معنای اثر هنری از سویی مقاصد هنرمند)ایده(و از سوی دیگر درک مخاطب و نیز دلالت نشانه های اثر در نظر گرفته شده است. به طور مشخص مواردی مانند حذف ساختار و مرکز رایج برای اثرهنری، بینامتنیت، خوانش دوگانه، خط خوردگی، نوشتار، بستر و زمینه آثار هنری و هزارتو در آثار کاسوت برجسته شده اند. این گزینش با توجه به مفاهیم تفکر ساختارشکنی صورت گرفته و به بحث مذکور، حالت تطبیقی– تحلیلی هم داده است. با توجه به دغدغه معنا، می توان آثار این هنرمند را درچنددسته طبق هبندی کرد. در دسته ای از آثار ادعای انتقال مستقیم ایده ها و مقاصد هنرمند با توسل به زبان و گزاره های تحلیلیوجود دارد. در دسته دیگر گرایش به ایده چن دمعنایی دیده می شود، که ضمن آن تعاریف بازنمایی، واقعیت و تصویر دگرگون می شود. گویی هنرمند مفهومی سعی در بازتعریف بنیان های هنر دارد. با توجه به آثار ایشان باید گفت حتی اگر هنرمند مفهومی ادعای رویارو کردن بی واسطه مخاطب با ایده خود و معنای اثر را داشته باشد، به این هدف نائل نمی شود. دلالت های اثر هنری از دست و اجازه مولفش فراتر می رود، زیرا از سوییخود اثر حقیقت و معنایش را برمی سازد و آن را به مخاطب عرضه می دارد و از سوی دیگر مخاطب هم در امتداد مقاصد هنرمند و معانی اثر حرکت نم یکند. پرسش از معنا، ایده ها و محتواپروری در اثر هنری ما را به سمت مفاهیم جدیدی در آثار این هنرمند معاصر رهنمون می شود.