مبانی نظری امنیت در جمهوری اسلامی ایران؛تحولات هستی شناختی، معرفت شناختی و روش شناختی

نظام جمهوری اسلامی ایران در عین حفظ برخی اصول و چارچوب های کلان طی بیش از سه دهه حیات خود، تحولات شگرفی را در عرصه های مختلف تجربه کرده است که عرصه امنیت نه فقط یکی از آنها، بلکه تعیین کننده تحول در بسیاری از عرصه های دیگر نیز بوده است. بر این اساس، لازم است موضوع تحول مبانی نظری امنیت در جمهوری اسلامی ایران در کانون توجه قرار گیرد تا هم ماهیت و ابعاد آن و هم تاثیرش در سایر عرصه ها مشخص شود. استدلال نگارندهاین است که مبانی هستی شناختی امنیت در جمهوری اسلامی ایران از غرب محوری به سمت بومی گرایی تغییر یافته، اما تحولات متناسب با این تغییر در حوزه های معرفت شناختی و روش شناختی صورت نگرفته است. در وافع،، مساله اساسی این نوشتار بررسی میزان تناسب و توازن در مبانی هستی شناختی، معرفت شناختی و روش شناختی امنیت در جمهوری اسلامی ایران و فهم و درک علل و دلایل عدم توازن در آنهاست. به عبارت دیگر، فرضیه نویسنده این است که تحول مبانی معرفت شناختی و روش شناختی امنیت در جمهوری اسلامی ایران متناسب با تحول در مبانی هستی شناسی آن نبوده است. بررسی و آزمون این فرضیه خواه ناخواه ما را به امکان یا امتناع تحول در این حوزه ها و همچنین کشف دلایل و زمینه های آن سوق خواهد داد.