مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران: امکان یا امتناع مفهومی

مکاتب امنیتی مختلف هر یک با توجه به مبانی و مبادی نظری و فرانظری و زمینه جغرافیایی پردازی در باب امنیت پرداخته و تجویزاتی درباره بهبود وضعیت امنیت در خود به نظریه کشورها و جهان داشته اند. با توجه به این مهم، مقاله پیش رو ضمن تاکید بر ضرورت نگاه بومی به امنیت در ایران، سعی دارد با استمداد از مباحث فلسفه علم به بررسی امکان یا امتناع مفهومی «مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران» بپردازد. از دید نگارنده، پاسخگویی به این مسئله، به نوع جوابی بستگی دارد که به امکان «علم بومی به مثابه موضوع» و «علم دینی» داده می شود. نتیجه این بحث، استخراج دو الگو است: یکی، «مکتب ایرانی امنیت» که از انکار علم دینی و پذیرش علم بومی به مثابه موضوع حاصل می شود و دیگری، «مکتب ایرانی اسلامی» که از اثبات امکان علم دینی و علم بومی به دست می آید. از دید نگارنده، الگوی دوم می تواند با «مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران» هم پوشانی و انطباق داشته باشد؛ با این حال، تحقق این الگو الزاماتی دارد که در این مقاله به برخی از آنها اشاره شده است.