بررسی ارتباط بین سیرت اساتید با آموزش مبتنی بر دیالوگ (مطالعه مورد؛ دانشگاه اصفهان)

پژوهش حاضر به بررسی ارتباط میان «سیرت» اساتید و آموزش مبتنی بر «دیالوگ» از منظر دانشجویان دانشگاه اصفهان با روش مدل سازی معادلات ساختاری، پرداخته است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه ی گردآوری داده، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پیمایش 13281 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان بود که با روش نمونه گیری تصادفی، تعداد 220 نفر از آنها به عنوان نمونه پژوهش، انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری داده، پرسشنامه محقق ساخته بوده که روایی محتوایی آن از طریق بازبینی توسط کارشناسان مربوطه تایید شده و پایایی کل آن نیز در آلفای کرونباخ برابر با 97/0 محاسبه شده است. داده ها در نرم افزارهای آماری SPSS و Smart PLS و AMOS تحلیل شده اند. نتایج نشان داد؛ در کلیت امر بین سیرت اساتید و آموزش مبتنی بر دیالوگ، رابطه بالایی وجود دارد 95/60 t= همچنین بررسی فرضیات فرعی حاکی از آن است که؛ بین هر یک از ابعاد سیرت؛ تواضع، شوخ طبعی، تدبیر، شور و اشتیاق، غم خواری با آموزش مبتنی بر دیالوگ، رابطه وجود دارد اما ارتباط بین دو بعد سیرت یعنی؛ صداقت و شجاعت با آموزش مبتنی بر دیالوگ، مورد تایید قرار نگرفت بنابراین می توان نتیجه گرفت که تحقق آموزش مبتنی بر دیالوگ، در نظام های آموزشی، نیازمند اساتیدی است که از سیرت بالایی برخوردار باشند.