ایده های مشترک در طراحی مد و معماری با رویکرد بینامتنی ژنت

فراوانی کاربرد الفبای معماری در مد و همچنین کاربست ایده ها و روش های مورد استفاده در طراحی لباس و پارچه در معماری و نیز تجربه های مشترک از مضامین واحد در هر دو حوزه ، از جمله ویژگی های این هنرهاست؛بدان سان که بهره برداری از نقاط اشتراک این دو حیطه، می تواند ایده های قراردادی و مفاهیم ا زپیش مشخص شده طراحی را زیر سوال ببرد و راهکارهایی تازه و تجربه های نو پیش روی طراحان قرار دهد.در این پژوهش، برخی ازاین ایده های مشترک بررسی شده اند و چگونگی پیوند میان این ایده ها با هر دوی این حوزه ها سنجیده شده است. روش این تحقیق، توصیفی و تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات، اسنادی و ابزار تحقیق شامل کتاب، مقاله، عکس و منابع الکترونیکی است. این پژوهش به یافتن ایده های همسو در معماری و مد با خوانش بینامتنی و اشاره به برخی از نمونه ها در هر دو هنر می پردازد و در این خلال، به کمک رویکرد ژرار ژنت در باب مناسبات یک متن)اثر هنری( با دیگر متون و با در نظر گرفتن دو مقوله بینامتنیت و بی شمتنیت، چگونگی شکل-گیری این ایده ها در هر دو رشته، از طریق نمونه های معرفی شده بررسی می شود. مطالعه نقاط مشترک بین معماری و طراحی مد، نشان دهنده تاثیر روشن و نیز ناپیدای عناصری است که به شکل یک ایده یا مفهوم یا نمود واقعی آنها در آثار مربوط به هر دو حوزه، حضور دارند. برخی از عوامل و عناصر مثل راهکار های تکنیکی، نور، نمای ساختاری و هندسه، از نظر تاثیری که از عامل یا متن دیگر می گیرند، رابطه ضعیف تری ایجاد می کنند وشیوه تاثیر در اثر نهایی، بیشتر به شکل مشخصی خودش را نشان می دهد. حا لآنکه بهره گیری از حیطه های اثرگذاری چون ادبیات، هنرهای تجسمی، ساختا رشکنی، هویت و فرایند ساخت)ساختارگرایی( شاید به دلیل ویژگی مجرد و انتزاعی تری که نسبت به تکنیک ها و روش های ساختاری و فیزیکی دارند، آثاری اغلب اقتباسی، پیچیده و نمادین به دست می دهد.