بررسی قابلیت انباشت نانوذرات اکسید روی در آرتمیا و انتقال تغذیه ای آن به ماهی دانیو گورخری (Danio rerio)

در سال های اخیر رهایش نانو مواد به محیط زیست باعث ایجاد نگرانی هایی شده است. از طرفی این مواد می توانند دارای کاربردهای وسیع در بسیاری از زمینه ها و از جمله در آبزی پروری باشند. این مطالعه از یک طرف با هدف بررسی امکان غنی سازی آرتمیا با نانوذرات اکسید روی به منظور کاربرد احتمالی در آبزی پروری و از سوی دیگر با هدف بررسی انتقال این ماده از طریق زنجیره غذایی و تجمع زیستی آن در بدن ماهی دانیو گورخری به عنوان یک مدل آبزی انجام گردید. به منظور بررسی میزان انباشت و دفع نانوذرات اکسید روی در آرتمیا، ابتدا ناپلی ها به مدت 24 ساعت در معرض سوسپانسیون نانوذرات اکسید روی در غلظت های 1، 10 و 100 میلی گرم در لیتر قرار گرفتند و سپس به مدت 24 ساعت دیگر در آب فاقد نانوذرات قرار داده شدند. در مرحله بعد ماهیان دانیو گورخری ابتدا به مدت 21 روز با ناپلی های غنی شده با نانوذرات و سپس به مدت 7 روز با ناپلی های فاقد نانوذرات تغذیه شدند تا میزان انتقال تغذیه ای و رهایش روی از بدن ماهی ها مشخص گردد. انباشت روی در ناپلی ها و ماهی ها در دوره های انباشت و دفع با استفاده از دستگاه جذب اتمی سنجیده شد. نتایج نشان داد که ناپلی آرتمیا قابلیت بالایی در انباشت نانوذرات روی داشته و روی انباشته شده نیز با قابلیت بالایی به ماهی منتقل می شود. بر اساس نتایج، از طرفی می توان از فرایند غنی سازی آرتمیا با نانوذرات روی برای تامین نیاز آبزیان به عنصر روی استفاده کرد و از طرف دیگر باید به خطر رهایش نانومواد به بوم سازگان های آبی و انتقال آن ها در طول زنجیره های غذایی توجه نمود.