تفسیر معناگرایی شیوه های درمان گری عامیانه (مطالعه موردی: مناطق جنوب آذربایجان غربی)

درمان گری عامیانه آن بخش از دانش و اعتقادات پیشامدرن در رابطه با سلامتی و بهداشت فردی و اجتماعی است، که شفای بیماری ها را به امور فراطبیعی و فرابشری برگردانده و برای درمان به گیاهان، اشیاء، اجسام و اوراد پناه می برد؛ امروزه علیرغم پیشرفت های سریع و به روز در این حوزه، نه تنها اهمیت درمان گری عامیانه در میان مردم کاهش نیافته، بلکه گرایش عمومی نسبت به آن در میان طبقات مختلف جامعه افزایش یافته است. در این پژوهش که در شهرهای جنوب آذربایجان غربی (بوکان، مهاباد و پیرانشهر) انجام شده است، با استناد به روش کیفی و از طریق مصاحبه ی عمیق با افراد، باورهای افراد و دلایل گرایش مردم به درمان گری عامیانه و استنباط آنان از این شیوه ها، زیر لوای چندین مقوله بررسی شده است. نتایج حاکی از آن است که درمان گری عامیانه هنوز جایگاه قابل اعتمادی در میان بخش هایی از مردم دارد. در تحقیق حاضر، نام بیماری های مورد نظر مخاطبان این نوع درمان گری، با همان نام های محلی اعم از باژله، له مه یی، فچک، فریشک، آلو و... آمده است.