تحلیل عوامل موثر بر ایجاد برند گردشگری در سکونتگاه های روستایی (مطالعه موردی: شهرستان بینالود)

امروزه جوامع به دلایل گوناگون اقدام به برندسازی می نمایند و مهم ترین این دلایل، ایجاد تمایز و موقعیت خاص برای مقصد به منظور ترغیب گردشگر به هزینه بیشتر و بالابردن استانداردهای زندگی ساکنین است. در این مقاله تلاش شد تا عوامل موثر بر شکل گیری برند گردشگر روستایی از دیدگاه کارشناسان و خبرگان مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق در این مطالعه، از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی است که بخش عمده ای از داده های آن بر اساس مطالعات میدانی و از طریق مصاحبه و تنظیم پرسش نامه از 30 نفر از کارشناسان فعال در سطح منطقه به همراه 42 نفر از مدیران روستایی جمع آوری شده است. یافته های مطالعه بر اساس نتایج به دست آمده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی نشان داد که در بین عوامل سه گانه، بیشترین ضریب اهمیت به عوامل اقتصادی با 6/54 درصد و کمترین ضریب اهمیت به عوامل کالبدی-زیست محیطی موثر در ایجاد برند گردشگری با 7/16 درصد بوده است. اختلاف ناچیزی بین نتایج حاصل از نظرات کارشناسان سازمان ها و ادارات و اساتید دانشگاه در زمینه اثرگذاری عوامل یاد شده وجود دارد. با هدف شناسایی روستاهای مستعد ایجاد برند گردشگری، با کمک تکنیک تاپسیس، روستای جاغرق به عنوان مناسب ترین روستا معرفی و در کنار آن 10 روستایی دیگر نیز قابلیت ایجاد برند گردشگری را دارا می باشند. با توجه به یافته ها، راهکارهایی شامل توجه معرفی محصولات خاص نواحی روستایی در منطقه، توجه ویژه به بعد کارآفرینی در نواحی روستایی، فراهم نمودن تجهیزات گردشگری در سطح روستاها و بازیابی عناصر فرهنگی و توجه به آداب و رسوم گذشته و غیره پیشنهاد شده است.