نقد دیدگاه وهابیت درباره عبادت، با نظر به آیه و رفع ابویه علی العرش و خروا له سجدا

یکی از اقسام توحید، توحید عبادی است. به این معنا که هیچ کس جز خداوند متعال سزاوار عبادت نیست. وهابیت با توجه نکردن به مقومات لازم در معنا و حقیقت عبادت، معنای لغوی عبادت را به عنوان معنای اصطلاحی عبادت مطرح کرده اند و در نهایت ملاک عبادت را تذلل توام با حب می دانند. مدلول آیه شریفه ورفع ابویه علی العرش وخروا له سجدالله آن است که حضرت یعقوب و برادران حضرت یوسف(ع) بر حضرت یوسف(ع) سجده کردند. با توجه به ظهور این آیه و نقد توجی هاتی که درباره آن شده (مانند اینکه سجده حضرت یعقوب(ع) سجده معهوده نبوده، یا سجده معهوده بوده ولی عبادی نبوده، یا اینکه سجده بر غیرخداوند در شرایع گذشته جایز بوده است) اثبات می شود که سجده حضرت یعقوب(ع) و برادران حضرت یوسف(ع) دارای معیار عبادت از نظر وهابیت است. پس، طبق تعریف وهابیت از عبادت، باید حضرت یعقوب(ع) دچار شرک در عبادت شده باشد. از آنجا که وقوع در محذور مشرک بودن حضرت یعقوب(ع) نتیجه ملاکی است که وهابیت برای عبادت بیان کرده اند به برهان خلف اثبات می شود که معیار و ملاک وهابیت در عبادت نادرست است.