ریزازدیادی پایه رویشی گیلاس M×M60 با راندمان بالا: اثر انواع محیط کشت و تنظیم کننده های رشد

اثرات محیط های کشت مختلف و تنظیم کننده های رشد روی پرآوری نوساقه و ریشه زایی قلمه های M×M60 مورد مطالعه قرار گرفت. ساقه ها در فصل رشد از گیاهان بالغ جدا شده و پس از ضدعفونی در محیط استقرار کشت شدند. بعد از چهار هفته، جوانه های رشد یافته بریده شده و در محیط های پرآوری نوساقه MS ، DKW، QL و ME حاوی 0، 5/0، 7/0 و 1 میلی گرم در لیتر BAP کشت شدند. نتایج نشان داد که به جز سطح برگ، صفات تعداد نوساقه ها، میانگین طول نوساقه، تعداد گره و طول میانگره به طور معنی دار تحت تاثیر اثر متقابل محیط کشت و سطوح BAP بود. بیشترین تعداد نوساقه در محیط های DKW (1/10 نوساقه روی هر ریزنمونه) ، ME (1/9 نوساقه روی هر نوساقه) و QL (1/9 نوساقه روی هر ریزنمونه) حاوی 7/0 میلی گرم در لیتر BAP بدست آمد. نتایج نشان داد که محیط کشت DKW حاوی 7/0 میلی گرم در لیتر BAP در مقایسه با تیمارهای دیگر بیشترین بازدهی تولید را داشت. به منظور ریشه زایی، نوساقه های طویل شده به محیط های LS، MS و 1/2MS حاوی 0، 5/0، 1 و 5/1 میلی گرم IBA منتقل شدند. بالاترین درصد ریشه زایی، بلندترین طول ریشه و بیشترین تعداد ریشه در محیط کشت 1/2MS حاوی 1 میلی گرم در لیتر IBA بدست آمد. جهت سازگاری، گیاهچه های ریشه دار شده به خاک منتقل شدند به طوریکه راندمان زنده ماندن 95 درصد بود.