بررسی نقش متغیرهای طبیعی در مکان گزینی محوطه های باستانی دوره روستانشینی مطالعه موردی: دشت زیبری در زاگرس مرکزی

پژوهش حاضر به قصد شناسایی پیوند منطقی بین موقعیت محوطه های دوره روستانشینی و عوامل محیطی در «دشت زیبری» تدوین شده است. برای انجام دادن این کار، ابتدا ویژگی های محیطی موثر بر مکان گزینی محوطه ها را شناسایی کرده و میزان و چگونگی تاثیر آنها بر موقعیت و پراکنش محوطه ها را تبیین کرده ایم. برای شناسایی الگوی پراکندگی استقرارها از رویکرد مدل همبسته تجربی بهره گرفته شد و با گرد آوری داده های محیطی و باستان شناختی، روابط معناداری و همبستگی بین این دو گونه متغیر با استفاده از تجزیه و تحلیل های آماری و محاسبه ضریب همبستگی اسپیرمن ارزیابی شد. بر این اساس، مشخص شد عواملی شامل منابع آب، زمین های مناسب کشاورزی و پوشش مرتعی به ترتیب بیشترین تاثیر را بر مکان گزینی استقرارگاه ها داشته اند. تحلیل حوزه جذب زیست- محیطی نیز نشان دهنده وابستگی شدید به زمین های حاصلخیز کشاورزی در نقاط پرآب دشت در دوره های روستانشینی آغازین و قدیم و افزایش بهره گیری از منابع جدید برای پرورش دام در شیوه معیشتی جدید در دوره روستانشینی میانی است.