بررسی آمیغ نوشته ی اخلاق مصور

اندکی پیش از مشروطیت و دوره پس از آن در تاریخ ایران، عصر تقابل فرهنگ سنتی و جدید با یکدیگر بود و از اینرو زمینهای فراهم آمد تا محققان و فعالان فرهنگی به انگیزه شناساندن پیشینه فرهنگ و ادبیات بومی به کودکان یا آشنا کردن آنان با سنتهای نوپدید، به بازنویسی متون کهن یا بازآفرینی آنها یا بازپردازی و ترجمهشان، دست بگشایند. بنابراین، بازنویسی در این دوره به ابزاری برای معرفتافزایی درباره فرهنگ کهن و شناخت فرهنگ و ادبیات نو بدل گشت. آثار بازنوشته این دوره، در رده های موضوعی گوناگونی جای میگیرند که اخلاق و تربیت از سترگترین آنهایند. این مقاله به بررسی یکی از این آثار به نام اخلاق مصور، بازنوشته ابراهیمخان صنیعالسلطنه میپردازد که اثری آمیخته (مرکب) از امثال و اشعار و حکایات و روایات اخلاقی تربیتی برگرفته از پیشاثرهای متنوع است.