تاثیر برنامه دوره های تماس زودرس با محیط بالینی بر نگرش و عملکرد دانشجویان پزشکی سال اول دانشگاه علوم پزشکی شیراز

تحصیل در دوره پزشکی می تواند با تنش های زیادی همراه باشد. به علاوه، آموزش پزشکی دردهه های اخیر رویکرد جدیدی نسبت به تجربه بالینی زودرس داشته است، چرا که می تواند باعث افزایش انگیزه و کاهش تنش حرفه ای باشد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر یک دوره کوتاه مدت یک ماهه برخورد زودرس با محیط بالینی بر نگرش و عملکرد دانشجویان پزشکی می باشد.
در این مطالعه توصیفی، 70 نفر از دانشجویان سال اول پزشکی ورودی نیمسال اول 94-93 دانشگاه علوم پزشکی شیراز شرکت داشتند. دانشجویان بعد از مواجهه زودرس با محیط بالینی به سوالات پرسشنامه ای که بر اساس طیف لیکرت ( از بسیار ضعیف=1 تا بسیارخوب=5) نمره گذاری شده بود، پاسخ دادند. ضریب اطمینان پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ 87/0 به دست آمد.
کلیه دانشجویان شرکت کننده در مطالعه به سوالات پرسشنامه مبنی بر تاثیر برنامه مواجهه زودرس دانشجویان در محیط های بالینی پاسخ دادند. نتایج بررسی توصیفی نشان داد 80 % دانشجویان کیفیت اجرای برنامه تماس زودهنگام با بیماران را موثر و خوب ارزیابی کردند. 80 % دانشجویان ارائه این برنامه را در ایجاد نگرش جدید نسبت به حرفه پزشکی تاثیرگذار بیان کردند. در کل 1/77% دانشجویان اجرای برنامه را بسیار خوب ارزیابی کردند و انجام آن را در ایجاد انگیزه و افزایش حس مسوولیت پذیری و داشتن برخورد مناسب با بیماران موثر دانستند.
بر اساس نتایج به دست آمده، اجرای دوره کوتاه مدت برخورد زودرس بالینی به عنوان عامل انگیزش و افزایش عملکرد و سوق دادن دانشجویان به سوی یادگیری بهتر می باشد. لذا پیشنهاد می گردد که برنامه تماس زودرس به عنوان بخشی از آموزش های دانشجویان پزشکی در نظر گرفته شود.