شیوه های شخصیت پردازی غیرمستقیم (کنش، گفتار و نامگذاری) در رمان «زقاق المدق» اثر نجیب محفوظ

نجیب محفوظ از جمله نویسندگان موفق عرب زبان است که در سال 1988میلادی به اخذ جایزه نوبل ادبی نائل گردید. زقاق المدق از مشهورترین رمان های او محسوب می شود که در آن با دستمایه قراردادن رویدادهای محله ای به نام «زقاق مدق» بصورتی نمادین به بیان اوضاع و شرایط ناگوار اجتماعی و اقتصادی طبقه متوسط و پایین مصر در سال های پایانی جنگ جهانی دوم و سلطه استعمار انگلیس بر این کشور می پردازد. نجیب محفوظ، تمام مولفه های داستانی را در این اثرش بکار گرفته است. در این بین، پردازش عنصر شخصیت از بنیادی ترین ساختمایه ها قلمداد می گردد. در همین راستا و برای فرایافت این مدعا و تایید درستی آن، جستار پیش روی برآن است تا به بررسی و تحلیل شخصیت های رمان، اعم از فرعی و اصلی، ایستا و پویا، مثبت و منفی، راضی و ناراضی و شیوه شخصیت پردازی غیرمستقیم (کنش، گفتار و نامگذاری) در آن بپردازد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که، شخصیت های این داستان، غالبا ایستا و نمونه واقعی افرادی هستند که در جامعه مصر زندگی می کنند. در پردازش شخصیت ها اگرچه نویسنده از تمام شیوه ها استفاده کرده، اما بیشتر به شخصیت پردازی از طریق گفتگو و نامگذاری اشخاص اعتنا داشته است.