روند تکاملی خطوط ساحلی استان هرمزگان از هولوسن میانی

منطقه ساحلی استان هرمزگان، جایگاه شکل گیری بیش از 12 سری سواحل پسرونده است. هدف این تحقیق، دستیابی به روند تکاملی خطوط ساحلی در سواحل استان هرمزگان، از هولوسن میانی است. از اینرو از متدولوژی فراگیر شامل پهنه بندی خطوط ساحلی دیرینه، پیمایش های میدانی و سن سنجی به روش کربن 14 استفاده شد. نتایج نشان از وجود یک سطح پیشروی (TS) و سری رخنمون سطحی افق های افت تراز دریا (FSST) در هر یک از مناطق شناسایی شده دارد. نمونه های فسیل برجای از مناطق کریان و بند معلم جهت سن سنجی به روش کربن14 انتخاب و به دقت مساحی و آنالیز شدند. سن مطلق خطوط ساحلی دیرینه S4، S24 (منطقه کریان) و B1 (منطقه بند معلم) به ترتیب 4329±64 BP، 1787±43 BP و 1306±14 BP بدست آمد. این خطوط ساحلی در تراز ارتفاعی 10.21، 5.58 و 3.76 متر از سطح دریا و در فواصل 4570، 500 و 244 متری از نوار ساحلی کنونی واقع شده اند. بر این اساس، روند نسبی توسعه سواحل پسرونده از S24، S4 وB1 به ترتیب1.05 ، 0.28 و 0.186 متر در سال بدست آمد. نتایج نشان از تشکیل این سواحل پسرونده در محیط رسوبی ساحلی آواری داشته که شرایط تکتونیکی، هیدرودینامیکی و بودجه رسوب آنها از 4000 تا 2000 سال گذشته ثابت بوده است.