تاثیر سطوح مختلف آستاگزانتین مصنوعی و جلبکی (Haematococcus pluvialis) بر ذخیره آستاگزانتین تخم مولدین قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

در این تحقیق، ذخیره آستاگزانتین موجود در تخم مولدین قزل آلای رنگین کمان از طریق افزودن سطوح مختلف آستاگزانتین با دو منبع مصنوعی و جلبکی (Haematococcus pluvialis) به جیره غذایی مولدین مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، آستاگزانتین مصنوعی در سه سطح 40 ،80 و 120 میلی گرم بر کیلوگرم غذا و آستاگزانتین جلبکی با غلظت 5/1% آستاگزانتین در وزن خشک، هم سطح با منبع مصنوعی بترتیب به مقدار 67/2، 33/5 و 8 گرم بر کیلوگرم غذا مورد استفاده قرار گرفت. بدین ترتیب هفت جیره آزمایشی شامل شش تیمار سطوح و منابع مختلف آستاگزانتین (T1-T3 مربوط به گروه آستاگزانتین جلبکی و T4-T6 مربوط به گروه استاگزانتین مصنوعی) و یک تیمار شاهد (بدون آستاگزانتین) در نظر گرفته شد. تعداد 140 مولد 4-3 ساله قزل آلا به مدت 120 روز قبل از شروع فصل تخم ریزی، از طریق جیره های آزمایشی از نیمه مرداد تا نیمه آذر 1387 به مدت 120 روز تغذیه شدند. تخمهای استحصالی از مولدین از نظر محتوی آستاگزانتین مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند. بیشترین مقدار آستاگزانتین (ng87/231) مربوط به تیمار 3 (120% آستاگزانتین جلبکی) و کمترین مقدار ( ng96/6) در تیمار شاهد (بدون آستاگزانتین) به دست آمد. مقادیر میانگین تیمارها دارای اختلاف معنی داری بود ضمن آنکه تیمار 3 با بالاترین مقدار آستاگزانتین در تخم، با سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشت. تفاوت معنی داری بین تیمارهای 4، 5 و 6 (تیمارهای حاوی آستاگزانتین مصنوعی) با تیمار یک (40% آستاگزانتین جلبکی) مشاهده نگردید. تیمارهای 2 (80% آستاگزانتین جلبکی) و 6 (120% آستاگزانتین مصنوعی) از لحاظ تاثیر در جذب آستاگزانتین در تخم، عملکرد یکسانی داشتند. در مجموع، تمام تیمارهای حاوی آستاگزانتین جلبکی و مصنوعی با تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشتند. ارتباط میان افزایش غلظت آستاگزانتین خوراک و افزایش مقدار آستاگزانتین تخم در تیمارهای حاوی مقادیر مختلف آستاگزانتین جلبکی بصورت خطی مثبت بود در حالیکه در مورد تیمارهای آستاگزانتین مصنوعی این ارتباط روند منظمی نداشت.