تاثیر مقدار و حالت خمیری ریزدانه در مقاومت روان گرایی ماسه ی رس دار با استفاده از آزمایش های برش ساده ی تناوبی

در این پژوهش به بررسی تاثیر ریزدانه در مقاومت روان گرایی ترکیب ماسه ی فیروزکوه و رس پرداخته شده است. به این منظور مقادیر 5، 15 و 25 درصد از دو نوع ریزدانه ی خمیری)رس(به نام های کائولینیت با شاخص حالت خمیری 19 ($P I=19$) و بنتونیت با شاخص حالت خمیری 116 ($P I=116$) به ماسه ی فیروزکوه افزوده شده و 68 آزمایش برش ساده ی تناوبی به صورت تنش کنترل انجام شده است. معیار روان گرایی اولیه، بیشینه شدن ضریب اضافه فشار آب حفره یی ($r_u$)، و یا رسیدن کرنش برشی دو برابر دامنه به مقدار 5\٪ در نظر گرفته شده است. براساس نتایج این پژوهش، با افزایش ریزدانه ی خمیری به ماسه، هر دو عامل مقدار و حالت خمیری بخش ریزدانه در مقاومت روان گرایی تاثیرگذار هستند. در ارتباط با مقدار ریزدانه مشاهده شده است که مقاومت روانگرایی با افزایش میزان ریزدانه از نوع کائولینیت تا 15\٪ و از نوع بنتونیت تا 5\٪ کاهش می یابد. با افزایش بیشتر ریزدانه از نوع بنتونیت)بیش از 5\٪(به مقاومت روانگرایی افزایش می یابد.