تبیین الگوهای جهانی شدن، مصرف و زندگی روزمره

هدف این مقاله تبیین پدیده ی متاخر جهان شدن معاصر، در سه ساحت پیدایش، بسط و همچنین پیامدهایش در حوزه ی مصرف زندگی روزمره است. جهانی شدن واقعیتی اجتماعی با چندین بعد بهم پیوسته است. ذیل چرخش فرهنگی و اهمیت یافتن بحث مصرف در زندگی روزمره، الگوهای برساخته شده ی مصرفی در این حوزه، بعنوان الگوهای معنایی و هویت ساز برای کنشگران زندگی روزمره در نظر گرفته می شود. در این شرایط تحت روند جهانی شدن، این کنشگران با نشانه ها و کالاهای مختلف از سراسر جهان مواجهه می شوند. در اینجا نوع واکنش کنشگران زندگی روزمره در قالب انواع بومی گرایی، جهانی گرایی و روند میانه ی چندرگه قابل بررسی است. جهت بررسی انواع مواجهات کنشگران ایرانی با این روند، پژوهش حاضر بر الگوهای مصرفی بر مبنای منابع و کالاهای محلی و جهانی تمرکز نمود. روش شناسی این پژوهش از نوع کیفی و توصیفی، و روش مردم نگارانه است که از طریق مصاحبه ی عمیق با 28 جوان 18 تا 35 ساله ی تهرانی، و گردآوری اسناد، در متن زندگی روزمره اقدام به جمع آوری داده هایی در مورد الگوهای مصرفی شده است. داده های جمع آوری شده در قالب روشی ترکیبی از کدگذاری موضوعی، کدگذاری عددی، تحلیل گفتگو، تحلیل اسنادی، در کنار تحلیل کمی محتوا، به بررسی انواع الگوهای التقاطی مصرفی بر مبنای شدت مصرف منابع مختلف در پنج حوزه ی مصرف خوراک و نوشیدنی؛ پوشش و مدیریت بدن؛ فراغت؛ انواع مصارف فرهنگی؛ مصارف ارتباطی؛ نشان داد که نوعی جهان وطنی در بعد مصرفی در ساحت زندگی روزمره ی ایرانی مشهود است که شدت آن بر مبنای میزان مصارف منابع و همچنین خلاقیت کنشگران، مختلف می باشد.