بررسی تاثیر فشردگی خاک بستر جویچه و آرایش کاشت بر بهره وری آب در زراعت چغندرقند

این پژوهش در منطقه نقده در دو سال زراعی 88 و 89 بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی اجرا شد. دو تیمار آرایش شامل: 1- کاشت یک ردیف روی پشته با فاصله ردیف 50 سانتی متر، 2- کاشت دو ردیف روی پشته به فاصله 40 سانتی متر و فاصله دو پشته 50 سانتی متر (50*40)، در کرتهای اصلی و چهار تیمار چگونگی فشردگی بستر شیار شامل: 1- بدون فشردگی، 2- ایجاد فشردگی در بستر شیار با یک نوبت غلطک زنی، 3- دو نوبت غلطک زنی و 4- سه نوبت غلطک زنی در کرتهای فرعی قرار داده شد. فشردگی خاک بستر شیار روی عملکرد ریشه و شکر تاثیر معنی دار نداشت. اثر آرایش کاشت روی عملکرد ریشه و شکر چغندرقند در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. تغییر آرایش کاشت معمول منطقه (یک ردیفه 50 سانتی متر) به آرایش کاشت دو ردیفه 50*40 موجب افزایش 6/15 درصدی عملکرد ریشه، افزایش 7/20 درصدی عملکرد شکر ناخالص و کاهش 2/24 درصدی در مصرف آب گردید. غلطک زنی و ایجاد فشردگی خاک بستر شیار موجب صرفه جویی در مصرف آب شد بطوری که مقدار مصرف آب آبیاری در تیمار بدون غلطک 14080 مترمکعب در هکتار بود که با یک، دو و سه نوبت غلطک زنی به ترتیب 6/10%، 9/14% و 8/18% در مصرف آب صرفه جویی شد. تیمار آرایش کاشت دو ردیفه 50*40 و انجام دو نوبت غلطک زنی در زراعت چغندرقند به عنوان تیمار برتر در منطقه نقده، قابل توصیه بوده و اعمال این تیمار در روش آبیاری سطحی مصرف آب را 7/34 درصد کاهش خواهد داد.