رابطه تکنیک های دیجیتالی با خلاقیت در آگهی های مطبوعاتی در ایران

مسئله پژوهش در این مقاله، ابتدا بررسی پدیده خلاقیت و سپس جستجوی رابطه میان بهره گیری از تکنیک های دیجیتالی، با خلاقیت در آگهی های مطبوعاتی از سال 1370 تا سال 1386 مصادف با استفاده فراگیر از تکنیک های دیجیتالی در طراحی تبلیغات در ایران است.
سوال اصلی این پژوهش این است: خلاقیت در طراحی آگهی چیست و آیا استفاده از تکنیک های دیجیتالی بر بروز خلاقیت در طراحی آگهی های تبلیغاتی از سال 1370 تا سال 1386 و درنتیجه بر مخاطب در ایران تاثیر داشته است؟
در این جستار ابتدا به بررسی کتابخانه ای ملاک های خلاقیت پرداخته شده سپس تحقیق میدانی بر اساس معیارهای به دست آمده از بخش اول پژوهش در نمونه های موردنظر به عمل آمده است. آنگاه صحت یافته ها با توزیع و جمع آوری 480 پرسشنامه بین مخاطبین احتمالی، موردبررسی قرارگرفته است.
هدف از این تحقیق ابتدا شناخت معیارهای خلاقیت در تبلیغات و به دنبال آن بررسی چگونگی تاثیر تکنیک های دیجیتالی بر بروز خلاقیت در طراحی آگهی های مطبوعاتی دوره موردنظر است.
نتیجه حاصل این است که بین تکنیک های دیجیتالی و بروز خلاقیت در آگهی های مطبوعاتی از سال 1370 تا 1386 در ایران رابطه ای معنادار وجود ندارد. ازاین رو این آگهی ها علیرغم زیبایی و حسن اجرا عمدتا برانگیزاننده نبوده و بر مخاطب موثر واقع نمی شوند.