جایگزینی امولسیفایرهای گیاهی (ثعلب و صمغ فارسی) به جای انواع شیمیایی آن در تولید روغن غنیساز آرتمیا

به منظور غنی سازی آرتمیا از امولسیون غنی ساز سلکو استفاده می شود که میکروگلبولهای پایدار با قطر کمتر از 1/0 میکرون تولید می کند. برای ایجاد این پایداری در سنتز روغن های غنی ساز سلکو از پایدارکننده های شیمیایی تا میزان 3 درصد در این ترکیبات استفاده می گردد. ولی در این پژوهش از ترکیب ثعلب و صمغ فارسی با نسبت مساوی و به میزان 11 درصد، به عنوان پایدارکننده های گیاهی در سنتز روغن غنی ساز استفاده شد. بخش محلول صمغ فارسی و ثعلب جدا شده و میزان آن به ترتیب 30 % و 22 % بدست آمد. سپس مقادیر دقیق ترکیب شیمیایی روغن سلکوی از طریق آنالیزشیمیایی مشخص شده و درنهایت طبق قرمول بدست آمده، مشابه تجاری آن ساخته شد. متوسط قطر ذرات روغن معادل 1/0 میکرون و کشش سطحی آن 5±15 دین بر سانتی متر تعیین گردید. سپس روغن غنی ساز ساخت داخل (تیمار1) با نمونه وارداتی (تیمار 2) در شرایط استاندارد برای آزمون غنی سازی urmiana Artemia استفاده شد. غنی سازی هر تیمار در سه تکرار با غلظت 4/0 گرم ماده غنی ساز درهر لیتر آب حاوی 200 هزار ناپلیوس در طی زمان 12 ساعت انجام شد. میانگین درصد غنی شدگی ناپلیوس در تیمارهای 1 و 2 به ترتیب 47/2± 27 و 52 /2± 23 بدست آمد. نتایج زیست سنجی 500 لارو تازه به تغذیه افتاده ماهی قزل آلا نشان داد که تیمارهای 1 و 2 اختلاف معنی داری نشان نداد( p<0.05). نتایج نشان داد که پایدارکننده های گیاهی مذکور همچنین از نظر خصوصیات شیمیایی و فیزیکی، عملکرد مناسبی در پایدارسازی امولسیون های روغن در فازآبی داشتند.