بررسی و تحلیل سیستم مدل سازی اطلاعات ساختمان و ارزیابی و اولویت بندی عوامل عدم تحقق آن در صنعت ساختمان ایران

روش های نوین اجرای پروژه های ساخت جهت افزایش کیفیت، کاهش زمان و در نتیجه کاهش هزینه همواره مد نظر مهندسین ساخت و ذینفعان در پروژه بوده است. یکی از این روش ها و فناور ی های نوین مدلسازی اطلاعات ساختمان ( BIM ) می باشد. هدف این تحقیق، بررسی و تحلیل روش مدلسازی اطلاعات ساختمان (BIM) و اولویت بندی عوامل موثر بر ایجاد چالش در استقرار این سیستم در کشور می باشد. بدین منظور، ضمن تعیین عوامل شکست در پیاده سازی سیستم مدلسازی اطلاعات ساختمان طبق نظر متخصصین و خبرگان و از طریق پرسشنامه، وزن و اهمیت این عوامل با استفاده از مدل فرایند تحلیل شبکه ای (ANP) تعیین و عوامل مورد نظر اولویت بندی گردید. نتایج به دست آمده با توجه به نظرات خبرگان و طبق مقایسه دودویی معیارهای اصلی مورد مطالعه نشان داد که بیشترین عواملی که موجب عدم تحقق BIM در پروژه های عمرانی می شود به ترتیب شامل مشکلات فنی، مالی، منابع انسانی و زمان می باشد. سایر نتایج نشان داد که چهار زیر معیار پراکندگی اطلاعات و نبود سیستم یک پارچه با وزن 0.2277 ، فضای پیچیده برنامه ها با وزن 0.1634، بالا بودن هزینه طراحی با نرم افزارهای BIM با وزن 0.1578 و نیاز به نیروهای مختلف مقیم دفتری برای پروژه با وزن 0.1352 به ترتیب بیشترین اهمیت و در نتیجه بیشترین تاثیر را در اولویت بندی عوامل عدم تحقق BIM را داشته اند. با شناسایی علل موثر در بروز چالش های عدم تحقق BIM می توان تدابیر پیشگیرانه برای جلوگیری از شکست این گونه پروژه ها و قرار دادن آنها در مسیر موفقیت را فراهم نمود. با توجه به عواملی که مانع تحقق BIM در پروژه های عمرانی بوده است، می توان اظهار داشت مدلسازی اطلاعات ساختمان در پروژه های عمرانی نیاز به حمایت مدیران ارشد از اجرای آن دارد که این امر نیز خود به دلایلی که ذکر شد وابسته است. چرا که با برطرف نمودن موانع پیش روی آن، به منظور مدیریت بهینه منابع و زمان و...، چه بسا مدیران راغب به استفاده از آن شوند.