اثر8 هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر میزان پروتئین آگرین در عضلات اسکلتی موش های سالمندنر ویستار

گیرنده پروتئینی آگرین یکی از عوامل بسیار مهم در شکل گیری،بلوغ و ثبات اتصال عصبی-عضلانی (NMJ) است. معمولا تخریب آگرین به ویژه در افراد سالمند باعث عدم ثبات و تخریب پذیریNMJ و به دنبال آن بروز سارکوپنیا در افراد سالمند می شود. هدف ازاین تحقیق،بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر میزان پروتئین آگرین عضلات اسکلتی در موش های صحرایی نژاد ویستار سالمند بود.

20سرموش صحرایی نژاد ویستار مسن(24 ماهه)پس از یک هفته آشناسازی با شرایط آزمایشگاهی به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (10=n) و گروه تمرین مقاومتی(10=n) تقسیم شدند.پروتکل تمرینی گروه تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان با حمل وزنه هایی برابر با50،75،90و 100درصد وزن بدن حیوانات به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته بود.گروه کنترل در مجاورت گروه تجربی و در آزمایشگاه بدون اجرای هیچ گونه تمرینی نگهداری می شدند.حیوانات 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین با کتامین و زایلازین بیهوش شده و سپس تشریح شدند.عضله کند انقباض نعلی و تندانقباض باز کننده دراز انگشتان (EDL)جدا و در نیتروژن مایع منجمد و تا زمان آنالیز بافت ها در دمای 80- درجه سانتیگراد نگهداری شدند.به منظور سنجش تغییرات پروتئین در بافت های عضلانی از روش وسترن بلات و برای تجزیه و تحلیل داده های آماری از آزمون t-مستقل استفاده شد.

تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از تحقیق نشان داد که بین میزان پروتئین آگرین عضلات کند انقباض نعلی و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0>p).همچنین یافته نشان داد که تفاوت میزان آگرین گروه کنترل و تمرین در عضله تند انقباض(EDL) معنی دار بود(001/0>p).

از آنجایی که تخریب و کاهش میزان آگرین باعث تخریب NMJ و تخریب تار های عضلانی و بروز سارکوپنیا می شود، لذا با توجه به نتایج تحقیق حاضر احتمالا تمرین مقاومتی می تواند نقش موثری درافزایش میزان آگرینوبه دنبال آن در جلوگیری از تخریب NMJ و بروز سارکوپنیا داشته باشد.