بررسی الگوی سیاست های محیط زیستی جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین المللی و منطقه ای

همگام با جهانی شدن، موضوع محیط زیست نیز به عنوان یک مساله جهانی مطرح شده است زیرا کره زمین به منزله میراثی مشترک است که در آن نه تنها انسان ها، بلکه همه زیستمندان حق حیات و بهره مندی از مواهب خدادادی را دارا هستند. ماهیت مسایل محیط زیستی به گونه ای است که مرزبندی های قراردادی سیاسی به هیچ عنوان در مورد آنها صادق نیست زیرا اجزای متشکله محیط زیست از چنان پیوستگی، پویایی و تحرکی برخوردارند که امکان کشیدن مرزهایی برای آنها هرگز میسر نیست. در خلا ل سال های گذشته و به موازات شتاب فزاینده مخاطرات جهانی محیط زیست، تفاهم نامه های محیط زیستی متعددی در سطح جهان منعقد شده است و بر اساس این تفاهم نامه ها بسیاری از کشورهای جهان متعهد شده اند تا در چارچوب این تعهدات در سیاست ها و برنامه های خود بازنگری و سیاست ها و برنامه های خود را در راستای کاهش پیامدهای سوء ناشی از فعالیت های انسانی و ارتقای کیفیت محیط زیست هدایت کنند. جمهوری اسلا می ایران به عنوان یک عضو جامعه جهانی، تعداد زیادی از این تفاهم نامه های بین المللی را به امضا رسانده و نقش فعالی را در این تفاهم نامه ها ایفا کرده است. در این مطالعه به بررسی اقدامات و عملکرد جمهوری اسلامی ایران در مورد کنوانسیون های رامسر، تغییرات آب و هوا، کنوانسیون تهران و کنوانسیون کویت پرداخته می شود.