روش بهره گیری از روایات در تفسیر الفرقان

این مقاله در یک نگاه روش شناسانه در صدد است به بررسی روش بهره گیری از روایات در تفسیر «الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن» تالیف آیت الله محمد صادقی تهرانی بپردازد. روش تفسیری مفسر در این تفسیر روش قرآن به قرآن است که مفسر بر این روش در سراسر تفسیر خویش پایبند مانده است؛ اما این روش تفسیری مانع استفاده گسترده از روایات تفسیری در فهم بهتر آیات نشده است. البته سبک و شیوه تفسیری مفسر و نوع مواجهه ایشان با روایات تفسیری سبب آن شده است که مفسر در برخورد با روایات رویکرد خاصی را اعمال کند. معیار اصلی مفسر در این تفسیر، خود قرآن است و روایات نقش شارح و موید منطوق و مفهوم ظاهر آیه را بر عهده دارند و یا ابعاد معانی آیه را گسترش می دهند. در دیدگاه مفسر تفسیر قرآن بر پایه روایات معتبر، جدا از تفسیر قرآن به قرآن نبوده با این تفاوت که رتبه آن موخر از قرآن به شمار آمده است بدین صورت که تا آیه ای در پرتو آیات دیگر تفسیر نشود نوبت به روایات تفسیری نمی رسد.