بررسی ارتباط بین هوش اخلاقی و مهارت های ارتباطی در دانشجویان پرستاری

توانایی افراد برای قرار دادن معیارهایی برتر که اثربخشی در کانون واکنش های فردی را به دنبال دارد هوش اخلاقی گفته می شود. هدف از پژوهش حاضر، تعیین همبستگی بین هوش اخلاقی و مهارت های ارتباطی دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشکده ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 96-1395بوده است. مطالعه ی حاضر یک پژوهش توصیفی- همبستگی است که در سال 1395 انجام گرفت. جامعه ی پژوهش تمام دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشکده ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند. نمونه ها 204 نفر براساس معیارهای ورود که شامل: قبولی مستقیم در رشته ی پرستاری، عدم ابتلا به بیماری های شناخته شده و رضایت جهت شرکت در پژوهش از بین تمام دانشجویان چهار سال پرستاری با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه ی مشخصات جمعیت شناختی، هوش اخلاقی «Lennick و Kiel» و «مهارت های ارتباطی Jerabek» استفاده شد. روایی و پایایی هر دو ابزار در مطالعات مشابه در کشور با استفاده از روش ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 88/0 و 71/0 مورد تایید قرار گرفته بود. پایایی در پژوهش حاضر به روش آلفای کرونباخ 85/0 و 81/0 برای دو پرسشنامه محاسبه شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ی 19 و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون های آماری t مستقل، ضریب همبستگی Pearson و آزمون ANOVA ) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها میزان هوش اخلاقی را با میانگین 12/7±98/71 از دامنه ی (100-20) و مهارت های ارتباطی دانشجویان را از دامنه ی (170-34) با میانگین 67/9±9/114 نشان داد. ضریب همبستگی Pearson نشان داد که بین هوش اخلاقی و مهارت های ارتباطی دانشجویان پرستاری همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد (001/0≥P، 54/0=r). با افزایش هوش اخلاقی دانشجویان پرستاری، مهارت های ارتباطی آنان ارتقاء می یابد. بنابراین، فراهم کردن زمینه برای تقویت هوش اخلاقی دانشجویان پرستاری پیشنهاد می شود.