طراحی کارت امتیازی متوازن پویا با رویکرد ترکیبی کارت امتیازی متوازن (BSC) و مدل سازی پویایی شناسی سیستم ها (SDM)

برای بقاء در دنیای رقابتی امروز، بسیاری از شرکت های تولیدی و خدماتی، ناگزیر شده اند به رویکردهای جدید مدیریتی رو بیاورند. از جمله این رویکردها، می توان به روش های جدید ارزیابی عملکرد اشاره کرد که نقش مهمی در بهبود عملکرد یک سازمان دارند. سیستم های سنتی ارزیابی عملکرد که بر پایه معیارهای مالی هستند، برای محیط پیچیده کسب وکار امروزی مناسب نیستند. به خصوص این که اهمیت دارایی های نامشهود سازمان نسبت به دارایی های مشهود در کسب مزیت رقابتی، روز به روز افزایش می یابد. کارت امتیازی متوازن ( BSC ) یکی از رایج ترین سیستم های سنجش عملکرد در سالهای اخیر بوده است. اگر چه انتقاداتی به بعضی جنبه های این رویکرد وارد شده است. در این مقاله محدودیت های استفاده از BSC از دیدگاه سیستمی مورد بحث قرار می گیرد و کاربرد پویایی های سیستم به عنوان ابزاری جهت افزایش اثربخشی BSC ارائه می گردد.
هدف این مقاله، تمرکز روی توسعه «کارت امتیازی متوازن پویا» و همچنین اثبات این موضوع است که تطابق ساختار کارت امتیازی متوازن سنتی با اصول پویایی های سیستم، حمایت و پشتیبانی بهتری برای تصمیم های مدیریت استراتژیک فراهم می کند. با توجه به ادبیات موضوع، یکی از مهمترین مشکلات کارت امتیازی متوازن، عدم لحاظ تحلیلهای ابعادی زمان بین علت و معلول (تاخیر بین علت و معلول) و اثرات پویای آن است. دلیل استفاده از پویایی های سیستم در مدل کارت امتیازی متوازن، عمدتا امکان بررسی تاخیر زمانی مباحث مرتبط با محیطهای پویا است. در پایان تجربه ای از بکارگیری موفقیت آمیز مدل توسعه یافته در یکی از شرکت های کاشی و سرامیک استان یزد به همراه نتایج حاصل از آن آورده شده است.