روش های کسب نگرش، دانش و مهارت خودحفاظتی در حوادث و جنگ های شیمیایی در دانشجویان ورودی جدید دانشکده پرستاری ارتش

بررسی تاریخ جنگ های بشر به ویژه جنگ های اخیر، حکایت از آن دارد که بسیاری از کشورها به صورت پنهان و آشکار به سلاح های شیمیایی، میکروبی و هسته ای دسترسی دارند. رژیم بعث عراق به طور گسترده 92 بار از گاز خردل علیه کشورمان استفاده کرد که هنوز هم عوارض دیررس آن در بین مصدومان شیمیایی مشاهده می شود. در واقع نبود نگرش، دانش و مهارت صحیح در مورد اقدامات حفاظتی مقابله ای، ایران را به بزرگ ترین قربانی جنگ شیمیایی در جهان تبدیل کرده است. در این مقاله سعی می شود راه های کسب نگرش، دانش و مهارت اقدامات حفاظتی در جنگ شیمیایی دانشجویان ورودی جدید دانشکده پرستاری ارتش بررسی و راهکارهای مناسب ارایه شود.
پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی- پیمایشی است که به بررسی راه های کسب نگرش، دانش و مهارت اقدامات حفاظتی در جنگ شیمیایی دانشجویان ورودی جدید دانشکده پرستاری ارتش می پردازد. 78 دانشجوی پرستاری که آموزش نظامی در دانشکده پرستاری ندیده بودند برای بررسی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه و چک لیست محقق ساخته شده است. برای تعیین اعتبار ابزار گردآوری داده ها از روش اعتبار صوری و برای تعیین پایایی ابزار از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج با استفاده از نرم افزار آماری 20-SPSS و با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شد. (05/0 P≤)
براساس یافته ها، از راه های کسب دانش شیمیایی، بسیج 7/32، آمادگی دفاعی دبیرستان 7/37، صدا و سیما1/35 و منابع مکتوب میانگین 32 را داشتند. همچنین میانگین نگرش در مورد جنگ شیمیایی از روش آموزش های بسیج 8/102، آمادگی دفاعی دبیرستان 6/108، صدا و سیما 87/92 و روزنامه و کتاب 6/103 بود. آزمون آماری آنوا اختلاف معناداری در روش های کسب دانش (94/0p=) و نگرش (16/0p=) شیمیایی نشان نداد. (05/0P>) این مطلب نشان می دهد که دانشجویان از نظر دانش و نگرش جنگ شیمیایی در روش های مذکور تفاوت آماری معناداری با هم نداشتند. تاثیر بسیج در ایجاد آمادگی حفاظتی دانشجویان 18/44، آمادگی دفاعی دبیرستان 78/45، صداو سیما62/42 و روزنامه و کتاب 07/44 می باشد که بیانگر تفاوت آماری معنادار در روش های کسب مهارت حفاظت فردی در حملات شیمیایی است. (05/0P≤)
افزایش آگاهی و مهارت مناسب پرستاران ارتش در صف مقدم مواجهه و مقابله با چنین رویدادهایی ضروری است و نبود چنین آمادگی هایی یا اعتقاد بر اینکه چنین آمادگی هایی غیرضروری اند یک فاجعه است. همچنین، مراکز درمانی و سایر سازمان های مرتبط با سوانح باید در این خصوص دوره های آموزشی برگزار کنند.