رابطه سرمایه فرهنگی و سرمایه اجتماعی با میزان آگاهی دانشجویان از فرهنگ دانشگاهی

امروزه، دانشگاه مکانی برای تولید علم، دانش و مهارت آموزی دانشجویانی است که در فرایند توسعه اجتماعی و اقتصادی نقش مهمی ایفا می کنند. لیکن برای تحقق چنین نقشی آگاهی از فرهنگ دانشگاهی و کاربست آن لازم می نماید؛ در این پژوهش بر اساس نظریه سرمایه فرهنگی و اجتماعی بوردیو و دیگران، چگونگی تاثیرپذیری این آگاهی بررسی شده است. روش تحقیق توصیفی پیمایشی بود و از بین 1600 نفر دانشجوی دانشگاه پیام نور اهر نمونه ای به تعداد 310 نفر بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته بود. آلفای کرونباخ محاسبه شده برای متغیرها بیانگر پایایی رضایتبخش و هماهنگی از سوالات پرسشنامه بود. برای آزمون فرضیات از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان داد بین شاخصهای سرمایه اجتماعی نظیر شبکه روابط اجتماعی، اعتماد اجتماعی، اعتماد نهادی و همیاری و میزان آگاهی دانشجویان از فرهنگ دانشگاهی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین شاخصهای سرمایه فرهنگی نظیر تمایلات و گرایشهای روانی فرد، مصرف کالاها و فرآورده های فرهنگی، مدارک و مدارج تحصیلی با میزان آگاهی دانشجویان از فرهنگ دانشگاهی نیز رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل رگرسیونی نیز حاکی از آن است که متغیرهای شبکه روابط اجتماعی، اعتماد اجتماعی، همیاری و مصرف کالاها و فرآورده های فرهنگی 2/34 درصد از واریانس میزان آگاهی از فرهنگ دانشگاهی را تبیین می کنند.